Σήμερα στο λιμάνι,
ακολουθώντας την παιδική ανάμνηση
μιας τρικυμίας
βρήκα το ίδιο κομμάτι βράχων
εκεί που το άφησα:
άνοιγμα μεταξύ ανοιγμάτων
όνειρο ύπνου μεσημεριανού
αρχαίο αποτέλεσμα πιέσεων
σαν το μονό κρεβάτι μου στην πόλη
εκτεθειμένο στις ακαθόριστες κινήσεις των κυμάτων
ευγενές δοχείο
για τα σκουπίδια των ερωτευμένων:
χαρτομάντιλα κουτάκια τέρατα και κάτι ρούχα.
Mύγες μεγάλες και κουνούπια
τρέφονται τώρα από τα περασμένα πάθη.
Ανοίκειο βουητό
ξένη πατρίδα
απέραντη θέα
του γαλάζιου.