Το παιδί, το γεννημένο
Και τα τέσσερα προηγούμενα,
αγέννητα νέφη.
Αυτά που πυκνώνουν τώρα,
πάνω στην γλώσσα μου,
και την μπερδεύουν.
Την κάνουν μια τεχνολογία καταστροφής του νοήματος:
Κακακακκκκακα
Καταβαράθρωση.
Προς έκπληξη όλων, παρόλα αυτά, και μπροστά στην αφελή τεχνική των γιατρών,
το νόημα παίρνει την εφήμερη μορφή του:
«Είσαι το σαράκι που μου τρώει,
μέρα με την μέρα την ζωή»*.
Και άλλα τέτοια, παιδικά
τραγούδια.
* Αναφορά στο τραγούδι «Σαράκι» του Γιάννη Πάριου (1997) από τον δίσκο «Τύψεις». Η φωτογραφία από το εξώφυλλο του δίσκου.