Μετωπικό

Μάτια

ανήσυχα 

πίσω από το τζάμι 

στενά 

της πόλης μας 

μετράνε

καθώς εγώ διασχίζω

τον εναέριο χώρο της Θεσσαλονίκης

τραγουδάω τον δικό μας ύμνο

πάνω από άδειες εξέδρες

σε θλιβερή ησυχία

Κανένας ήρωας, κανένα έπος.

Για απελευθέρωση, ούτε λόγος.

Ούτε ένας 

υπήκοος της επικράτειας 

δεν τρέχει να γιορτάσει 

τις δικές μας ήττες

Μόνοι μας μείναμε 

στο μέτωπο 

των συντριβών μας

Κι ένα αόρατο πλήθος 

από δευτερόλεπτα που χάθηκαν 

συγκεντρώνεται 

σιγά-σιγά 

να καταθέσει το στεφάνι του.