Επέτειος

Ανοίγω τον καναπέ

που κοιμηθήκαμε μαζί

εκείνο το πρωί.

Εκατόν

είκοσι

χρόνια

μετά από εκείνον τον Γενάρη του 1904.

Κουράστηκα τώρα

θέλω μόνος μου να ξαπλώσω.

Τα όνειρα

να εξαφανιστούν.

Και το σεντόνι-δέρμα

να με κάνει να ξεχάσω πιο αποτελεσματικά.

Όταν το πιέζω πάνω στο πρόσωπο μου

και επιλέγω

μια άλλη ασφυξία.